16 มิถุนายน 2550

วันนี้วันเสาร์ฉันโทรหาทุกคน แม่ พี่แฮ็ก พี่กร พี่ภา คุณไมค์ อาแต๋ แต่ใครก็ไม่พิเศษเท่า ไม้ซาง ฉันยังไม่ได้กินข้าวเพิ่งจะซักผ้าเสร็จก็เจ็บอกขึ้นมาแปล๊บ ก็ไม่ได้คิดอะไร ฉันเลยโทรหาไม้ซางจะถามว่ากินข้าวหรือยัง คิดถึงนะ แต่แล้ว ฉันก็ต้องมีน้ำตา เกิดโรคที่เคยๆเป็นอยู่ ฉันคิดว่าฉันคงตายตรงนี้แล้วมั้ง ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย เพราะมันนานมาก มือชา เท้าชา แล้ว งอจนงุ้ม ฉันพยายามตั้งสติทำให้มันเป็นเรื่องธรรมดา พยายามต่อสู้กับมัน แต่มันก็แทบขาดใจ ฉันรู้ว่าเพชรเข้ามาที่ห้องแล้วหาถุงที่ไหนไม่รู้มาคลุมจมูกฉัน ถือว่าเพชรช่วยฉันไว้แท้ๆเลย ฉันหายแล้วเสียงก็เข้ามาในหู ไม้ซางนั่นเอง ฉันดีใจที่เขาห่วงฉัน สักชั่วโมงฉันก็เริ่มเจ็บหน้าอก เน่นมากๆ จุกเลย ฉันเลยต้องไปคลินิก หมอบอกให้ฉันไปโรงพยาบาลพรุ่งนี้ ฉันคงไม่ไปหรอก
ตอนเย็นนั้นฉันเลยต้องไปดูหนังกับคุณไมค์ซะนี่ เซ็งจริงทั้งที่ยังเจ็บๆอยู่ fantastic 4 ภาค 2 สนุกดี Hamberger ก็ดีนะ แต่ไม่อยากให้เขาสิ้นเปลืองเลย